Ik probeerde de positie van de PvdA en Samsom enigszins te
relativeren en kreeg daarbij steun van Depla. Ik maakte een rekensom. Er vanuit
gaande dat de PVV 25 zetels zou halen en de SP 25, dan zouden er 100 zetels
overblijven. De PvdA hoefde maar 25 zetels te halen, zo was mijn redenering, om
de Kunduz coalitie van een meerderheid af te houden. Het kan best zo zijn dat
de andere middenpartijen de PvdA dan weer nodig hebben en dan is Samsom terug
op de mat. Ik gaf nog aan dat ik Samsom en de nieuwe voorzitter Spekman wel kon
volgen in hun linksere koers en het feit dat zij dicht tegen de Socialistische
Partij aan gingen zitten. Ik stelde dat er veel mis was gegaan onder de
marktsocialisten Kok en Bos en dat de SP eigenlijk de SDAP van vroeger was. De
PvdA zou net als de SP kritischer over Europa moeten zijn. Mevrouw D’Ancona
kwam van woede bijna over de tafel heen en Van der Ploeg informeerde naar mijn
welzijn. Bij de nazit kreeg ik het aan de stok met de door mij bewonderde
politiek commentator Max Pam. Zelfverzekerd stelde hij: "Je zit er
helemaal naast, De Vries! Het is gedaan met de PvdA. Zij krijgen nooit meer dan
15 zetels. Laten wij er een fles wijn tussen zetten, want ik heb altijd
gelijk!" "Goed", zei ik, "laten we dat doen, want ik heb
ook altijd gelijk!"
U begrijpt dat ik de ontwikkelingen tijdens de
verkiezingscampagne met meer dan gewone belangstelling heb gevolgd. Niet alleen
vanwege de weddenschap, maar omdat het herstel van de PvdA onder leiding van
Samsom in de peilingen althans, nog veel spectaculairder was dan ik toen kon
vermoeden. Tijdens het eerste verkiezingsdebat deden Wilders, Rutte en Roemer
nog niet mee! Tijdens het tweede debat –het premiersdebat - werd Samsom als
winnaar van de debatten aangewezen en naderhand werd deze trend versterkt. Er
was sprake van een spectaculair kantelmoment. Samsom zette in de debatten en in
de peilingen steeds meer de toon. Volgens velen had hij het politieke momentum gegrepen,
terwijl bij het afsluiten van het Kunduz akkoord nu juist was vastgesteld dat
Samsom deze vaardigheid ontbeerde. Het kan verkeren.
Uiteindelijk kunnen wij concluderen dat Samsom een
uitstekende verkiezingscampagne heeft gevoerd. De PvdA kwam uit een diep dal en
herstelde zich binnen twee weken. Samsom werd via de social media een trending
topic en het middelpunt van twitter-wolken. Samsom presenteerde zich goed, ging
keurig gekleed, was rustig en minder radicaal of activistisch dan iedereen had
gedacht. Hij deed het beter dan Roemer en hij zat Rutte op de hielen. Samsom is
er echter niet in geslaagd Rutte van de troon te stoten. Het verschil is twee
zetels.
Opvallend is dat na de verkiezingen de Kunduz coalitie in
geen velden of wegen meer te bekennen is. Terwijl Samsom destijds was afgeschreven,
bleef er al snel weinig over van het Kunduz akkoord. Vier protagonisten van de
Kunduz coalitie – Groen Links, de Christen Unie en D66 – namen door het naderen
van de verkiezingen afstand van het akkoord. De positie van Groen Links is na
de verkiezingsuitslag triest te noemen. De partij verloor 7 zetels, vooral door
interne onenigheid. Eerst liepen Dibi en Van Gent, de politiek leider Sap voor
de voeten en de avond voor de verkiezingen was de oud politiek leider Halsema
in Pauw en Witteman meer dan vilein in haar uitlatingen over haar opvolgster.
De ChristenUnie stabiliseerde op 5 zetels en is daardoor geen machtsfactor. D66
won 2 zetels, maar is getalsmatig niet nodig voor een regeringscoalitie
waardoor de onderhandelingspositie van de partij is verzwakt. Buma van het CDA
kwam goed over maar had te weinig tijd en gooide de handdoek te snel in de
ring, waardoor de partijleden op straat niet echt werden gemotiveerd.
Een half jaar na het Kunduz akkoord zijn de politieke
kaarten geheel anders geschud. Terwijl Samsom en de PvdA waren afgeschreven
lieten de verkiezingen de wederopstanding van Samsom zien. Op- en neergang in
de politiek hebben alles met elkaar te maken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten